Ἀπολυτίκιον Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἦχος α' Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

3 Νοεμβρίου 2013 - Κυριακή ΙΘ΄ Ἐπιστολῶν

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 39
Κυριακή ΙΘ΄ Ἐπιστολῶν
3 Νοεμβρίου 2013
(Β΄Κορ. ια΄, 31 - ιβ΄ 9)

«Ἥδιστα οὖν μᾶλλον καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου, ἵνα ἐπισκηνώσῃ ἐπ’ ἐμέ ἡ δύναμις τοῦ Χριστοῦ»

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στή σημερινή Περικοπή, ζητᾶ ἀπό τόν Θεό νά τόν ἀπαλλάξει ἀπ’ τό βάσανο πού ἐπέτρεψε νά τόν ταλαιπωρεῖ. Ἐκεῖνος τοῦ ἀπαντᾶ: «Ἀρκεῖ σοι ἡ χάρις μου۠ ἡ γάρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται», σοῦ ἀρκεῖ δηλαδή ἡ χάρη μου, γιατί ἡ δύναμή μου, ἡ ἐπενέργειά μου μέσα σου τελειοποιεῖται, ὁλοκληρώνεται στήν ἀδυναμία, ἐκεῖ ὅπου «ὑπάρχει ἀσθένεια, ὅταν ἔχεις βάσανα καί ταλαιπωρίες. Βάσανα καί ταλαιπωρίες, τά ὁποῖα μπορεῖ νά ξεπερνᾶ ὁ Παῦλος, ἀλλά καί κάθε χριστιανός μέ τή χάρη τοῦ θεοῦ πρῶτα, ἀλλά καί μέ τόν προσωπικό ἀγώνα του, κάτω ἀπό τήν σκέψη Ἐκείνου κι ὄχι αὐτόνομα κι ἐγωϊστικά δρώντας. Μ’αὐτό τό σκεπτικό λοιπόν ὁ Παῦλος καυχᾶται γιά τίς ἀδυναμίες του, ἀκόμη καί γιά τό «σκόλοπά» του, πού τόσον τόν ἐβασάνιζε. Καυχᾶται ὁ Παῦλος γιά τίς κακουχίες, τίς ταλαιπωρίες πού περνᾶ κατά τή διάρκεια τῆς ζωῆς καί τοῦ ἀποστολικοῦ του ἔργου. Ταλαιπωρίες, πού σύμφωνα μ’ ὅσα τοῦ ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, θά τοῦ ἐξασφαλίσουν, ἐφόσον τά ὑπερνικήσει, τήν αἰώνια ζωή μαζί Του. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ μέσα του (κι ἡ πίστη του σ’Αὐτόν) θά καταστεῖ ἀκλόνητη καί ἀνυπέρβλητη. Ὅπως κι ἔγινε. Μέ ἀποτέλεσμα νά γίνει ὁ πρώην διώκτης «Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν», «ὁ πρῶτος μετά τόν Ἕνα».

Οἱ ἄνθρωποι καί στήν ἐποχή μας παρά τήν τεχνολογική, κοινωνική, κ.λ.π. πρόοδο πού ἔχει ἐπιτευχθεῖ, παρά τήν «πρόοδο τοῦ πολιτισμοῦ», ἐξακολουθοῦν νά ὑποφέρουν, νά μαστίζονται ἀπό πλῆθος ἀσθένειες πού ἀνανεώνονται, μεταλλάσονται κι ἐξελίσσονται. Νά καταδυναστεύονται ἀπό πλῆθος σύγχρονες, ἀλλά καί παλαιότερες κοινωνικές μάστιγες καί πληγές, ἀπό πλῆθος ἐκτροπές κι ἐγκληματικές συμπεριφορές, ἀπό ψυχολογικά προβλήματα καί συμπλέγματα. Πλῆθος προβλήματα προσωπικά, κοινωνικά κ.λ.π., συνθετότερα καί πολυπλοκότερα ἀπ’ ὅ, τι παλαιότερα, πλῆθος δοκιμασίες καί πειρασμοί, πλῆθος προκλήσεις καί διλήμματα, πλῆθος πλάνες καί κακοτροπίες καραδοκοῦν στήν πορεία μας καθημερινά. Ἡ τεχνολογία καί ἡ ἐπιστήμη μπορεῖ νά προχώρησαν, ἀλλά οἱ ἄνθρωποι δέν εὐημεροῦν, ἡ φτώχεια ἐξακολουθεῖ νά ὑπάρχει. Ἡ ἀρρώστια καί ὁ πόνος ἐξακολουθοῦν νά βασανίζουν καί τό σύγχρονο ἄνθρωπο.

Ἀπέναντι σ’αὐτά κι ἄλλα τόσα δεινά ὁ ἄνθρωπος σήμερα δυσφορεῖ, ἀπελπίζεται, φοβᾶται, πανικοβάλλεται, παραδίνεται, σηκώνει τά χέρια ψηλά. Εἶναι περισσότερο ὑποψιασμένος ἴσως ἀπ’ ὅ,τι ἄλλοτε, ἀλλά λιγότερο δυναμικός. 

«Στενή πύλη καί τεθλιμμένη ὁδός» (Ματθ. 7, 14) εἶναι λοιπόν ἡ ζωή, ἰδιαίτερα τῶν χριστιανῶν. Πλῆθος πειρασμοί καί «ἀσθένειες» ἐμφανίζονται ἐμπρός μας καί μέσα μας, ὄχι γιά νά μᾶς κάνουν νά δυσανασχετήσουμε, νά ἀγχωθοῦμε ἤ νά ἀγανακτήσουμε, ἀλλά γιά νά μᾶς ἐκπαιδεύσουν στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Παιδαγωγός κι ἀσκητικός εἶναι ὁ ρόλος τους, ὅπως παιδαγωγική κι ἀσκητική – βιωματική εἶναι καθ’ ὅλα ἡ ἐν Χριστῷ ζωή.

Πειρασμοί κι «ἀσθένειες» λοιπόν ἑκούσιες, τίς ὁποῖες πρέπει νά ἀποφεύγουμε (Ματθ. 6,13), ἀλλά καί ἀκούσιες, τέτοιες πού τίς ἐπιτρέπει ὁ Θεός, τόσες ὥστε νά μποροῦμε νά τίς ἀντιμετωπίσουμε (Α΄Κορ. 10,13). Ὁ ἄνθρωπος ἔχει σ’αὐτό τή δύναμη, δύναμη πού πηγάζει ἀπ’ τό Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, προκειμένου ν’ ἀντιμετωπίσει τούς πειρασμούς καί τίς δυσκολίες, τά βάσανα καί τίς «ἀσθένειες» στή ζωή του. Μέ ποιόν τρόπο; Βεβαίως μέ ἀρωγό τή Χάρη καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία, ἄν ἐπικαλεῖται μέ γνήσια πίστη κι ἀγάπη πρός Ἐκεῖνον, μέ ἐλπίδα, μέ βεβαιότητα κι αἰσιοδοξία, ἀλλά καί ταπείνωση, θά τή βρίσκει πάντοτε μόνιμη σύντροφο σέ κάθε δυσκολία. Χάρη ἡ ὁποία ἐνισχύει κι ἐνεργοποιεῖ στόν ἀγώνα του τόν κάθε πιστό.

Ὁ Ἀπόστολος σέ ἄλλο σημεῖο συνιστᾶ νά ἀντιμετωπίζονται οἱ θλίψεις «ἐν ὑπομονῇ πολλῇ». Ἔχοντας ζωντανό μέσα μας τό Χριστό μέ ὑπομονή πολλή καί χαρούμενη διάθεση πού δίνει ἡ ἐλπίδα μας σ’ Αὐτόν, ἀλλά καί μέ αἴσθημα εὐθύνης καί τόλμη, μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε κάι νά ξεπεράσουμε μέ ἀξιοπρέπεια κάθε ἀδυναμία καί «ἀσθένεια». Ἀκόμη καί τό θάνατο. ΑΜΗΝ!

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια: