Ἀπολυτίκιον Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἦχος α' Ἐν τῇ Γεννήσει τὴν παρθενίαν ἐφύλαξας, ἐν τῇ Κοιμήσει τὸν κόσμον οὐ κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσα τῆς ζωῆς, καὶ ταῖς πρεσβείαις ταῖς σαῖς λυτρουμένη, ἐκ θανάτου τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
ΙΕΡΟΣ ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΛΛΙΜΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΧΙΟΥ, ΨΑΡΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΥΣΣΩΝ

Σάββατο 12 Οκτωβρίου 2013

13 Ὀκτωβρίου 2013 - Κυριακή Τῶν Ἁγίων Πατέρων

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀριθμός 36
Κυριακή Τῶν Ἁγίων Πατέρων
13 Ὀκτωβρίου 2013
(Τίτ.γ΄ , 8 – 15)

«πιστός ὁ λόγος...μανθανέτωσαν δέ καί 
οἱ ἡμέτεροι καλῶν ἔργων προΐστασθαι...»

Ἡ πίστη καί τά καλά ἔργα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι προϋποθέσεις γιά τήν χριστιανική προκοπή τοῦ πιστοῦ. Μόνη ἡ πίστη δέν μπορεῖ νά σώσει. Καί μόνα τά ἔργα δέν μποροῦν νά δικαιώσουν. Ἀπόδειξη τῆς πίστεως εἶναι τά ἔργα. Κίνητρο τῶν ἔργων εἶναι ἡ πίστη. Ὁ ἀδελφόθεος Ἰάκωβος λέγει: «ὥσπερ γάρ τό σῶμα χωρίς πνεύματος νεκρόν ἐστι, οὕτω καί ἡ πίστις χωρίς τῶν ἔργων νεκρά ἐστι»(Ἰακ. 2,26). Ἄν τά ἔργα μείνουν συναισθηματικές ἐκδηλώσεις μιᾶς εὐαίσθητης ψυχῆς κι ἄν ἡ πίστη καλύψει μόνο τῆς διανοητικές ἀναζητήσεις, χωρίς ἀναφορά στή ζωή τοῦ Χριστοῦ, τότε ἡ μέν πίστη γίνεται ἰδεολογία, τά δέ ἔργα ἀνθρωπισμός. 

Ὁ λόγος γιά τό Θεό εἶναι ἀξιόπιστος καί περιέχει θεία δύναμη. Εἶναι τό μήνυμα πού ἀπευθύνεται πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους καί σκοπό ἔχει νά φέρει σέ ἐπικοινωνία τή σκέψη τοῦ ἀνθρώπου μέ τή σκέψη τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ὁ ζωντανός ἀγγελιαφόρος τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος κατευθύνει τόν ἄνθρωπο στήν ὁδό τῆς σωτηρίας. Τό μυστήριο τοῦ Λόγου, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἡ ἀποκορύφωση τῆς θείας μεγαλωσύνης. Ὁ Λόγος ἔγινε σάρκα καί φανερώθηκε στόν κόσμο. Ὁ Χριστός, εἶναι τό γνήσιο πρότυπο σωτηρίας γιά κάθε ἄνθρωπο. Ὁ λόγος τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι μιά δύναμη πού τότε ὁλοκληρώνεται, ὅταν ἐφαρμοσθεῖ στήν προσωπική ζωή. Ὅποιος πιστεύει στό Χριστό, ὅποιος Τόν ἀναγνωρίζει καί Τόν ἀποδέχεται, ἀρχίζει μέσῳ Αὐτοῦ μιά ζωή σχέσεως μέ τό Θεό ὡς τέκνο Θεοῦ (Ἰω. 1,12). Ὅποιος Τόν ἀρνεῖται καί Τόν παραγνωρίζει, παραμένει στό σκοτάδι τοῦ κόσμου, σέ μιά βαθιά κρίση (Ἰω. 3,17). 

Διά τῆς Ἐκκλησίας συνεχῶς λαλεῖ ὁ Θεός. Ποιός ἀκούει καί ποιός ἐφαρμόζει; Μήπως ἡ σημερινή σύγχυση τῶν γλωσσῶν καί τῶν φρενῶν ὀφείλεται στήν ἀποστροφή πού δείχνει ὁ ἄνθρωπος στό θεῖο Λόγο;

Τά καλά ἔργα δέν βρίσκουν τήν τελείωσή τους στήν ἀνακούφιση πού προσφέρουν στόν πάσχοντα ἀδελφό. Πέρα ἀπό αὐτόν τόν θεάρεστο σκοπό συνεργάζονται στήν οἰκοδόμηση τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ὅλοι ὡς ἀναγεννημένοι χριστιανοί πού δημιουργηθήκαμε γιά νά μένουμε ἑνωμένοι μέ τό Χριστό, εἴμαστε δικό Του κτίσμα καί ἔχουμε χρέος νά πράττουμε ἔργα ἀγαθά καί μόνο μέ αὐτά νά πολιτευόμαστε (Ἐφεσ. 2,10). Δέν μποροῦν τά ἔργα νά ἐξασφαλίσουν στόν ἄνθρωπο ἕνα δικαίωμα πάνω στό Θεό καί οὔτε φθάνουν γιά νά δώσουν τήν ἐσωτερική δικαιοσύνη. Αὐτά φανερώνουν τή δόξα τοῦ Θεοῦ, πού μόνο αὐτός ἐνεργεῖ μέσα ἀπό αὐτά. Δέν εἶναι τά ἔργα ὡς ἔργα πού ἀποτελοῦν πηγή σωτηρίας. Εἶναι ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ πού τά κάνει γέφυρα σωτηρίας.

Ὁ κόσμος δέν μπορεῖ νά κρατήσει πνευματική ἰσορροπία καί στίς δύο δυνάμεις, στή δύναμη τῆς πίστεως καί στή δύναμη τῶν ἔργων. Ὑπερτιμᾶ τά ἔργα, ἐπειδή αὐτά διακονοῦν τίς ἀνθρώπινες ἀνάγκες. Θέλει ἔργα νά δεῖ, γιά νά πιστεύσει. Ὅσο, ὅμως, ἀπαραίτητα εἶναι τά ἔργα, ἄλλο τόσο ἀπαραίτητη εἶναι καί ἡ πίστη. Τά ἔργα εἶναι τό λάδι καί ἡ πίστη εἶναι τό φῶς. Ὅπου ὑπάρχει θερμή πίστη, ἐκεῖ ὑπάρχει καρποφορία τῶν ἀρετῶν. Ὁ ἀπόστολος Ἰάκωβος γιά τόν Ἀβραάμ πού δικαιώθηκε ἀπό τά καλά του ἔργα καί τήν ὑπακοή πρός τόν Θεό λέγει: «βλέπεις ὅτι ἡ πίστις συνήργει τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καί ἐκ τῶν ἔργων ἡ πίστις ἐτελειώθη» (Ἰάκ. 2,22). Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ πίστη καί τά ἔργα εἶναι ἀλληλένδετα. Ἡ πίστη συνεργεῖ στήν κατόρθωση τῆς ἀρετῆς καί ἡ ἀρετή θερμαίνει καί φέρει στήν τελειότητα τήν πίστη. 

Οἱ χριστιανοί δέν δικαιολογοῦνται νά παραμένουν «ἄκαρποι», δηλαδή χωρίς ἔργα ἀγάπης. Ἡ κοινωνία ὑποφέρει. Οἱ ἄνθρωποι ποθοῦν τήν ἀγάπη. Οἱ πάσχοντες ἀδελφοί μας ἀναζητοῦν τήν ἀγάπη. Πῶς μποροῦμε, λοιπόν, νά μένουμε ἀδιάφοροι μπροστά στόν πόνο, στήν ἀνάγκη, στή δοκιμασία τοῦ πλησίον; Νά ἀγαπήσουμε ἔμπρακτα τόν συνάνθρωπό μας καί νά θυσιάσουμε κάτι ἀπό τόν ἑαυτό μας γιά νά χαρεῖ ἐκεῖνος. Αὐτό τό φῶς τῆς ἀγάπης πού θά διαλύσει τό σκότος τῆς ἀδιαφορίας ἀναζητεῖ ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι, λοιπόν, ἀνάγκη ἀπό τή θεωρία τῆς πίστεως νά περάσουμε στήν πράξη τῆς ἀγάπης. Ἡ ἀγάπη εἶναι τό δυνατότερο κήρυγμα. Ἔτσι ἔζησαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ἀναδείχθηκαν εὐαγγέλια Χριστοῦ. Τά καλά ἔργα μας ἄς γίνουν φῶτα ὁδηγητικά γιά κάθε ἄνθρωπο. ΑΜΗΝ!

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χίου

Δεν υπάρχουν σχόλια: